Γράφει ο κ. Αναστ. Ι. Τριπολίτης, Αγγειοχειρουργός
Λόγω της εμπλοκής μου με το «Δρομοκαΐτειο» Ψυχιατρικό Νοσοκομείο επί 39 χρόνια, έχω αποκτήσει κάποια εμπειρία με τις ψυχικές νόσους, εγώ όμως επιμένω ότι «η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια», γι’αυτό όταν οι άνθρωποι με ερωτούν τι ειδικότητα έχω, απαντώ: «υδραυλικός του σώματος», δηλ. τους εξηγώ, ασχολούμαι με τους σωλήνες του σώματος, τις αρτηρίες και τις φλέβες. Οι γνωστοί και οι φίλοι βέβαια με αποκαλούν «ιατρό ψυχών και σωμάτων».
Για να επανέλθω στο θέμα μας, στο Σύνδρομο Άσπεργκερ δηλαδή, διαβάζοντας ένα εγκυκλοπαιδικό περιοδικό που εκδίδει η ΕΣΤΙΑ, το «ΕΣΤΙΑΖΩ», διαβάζω μεταξύ των άλλων ότι υπάρχει εν ζωή άνθρωπος που πάσχει από το πιο πάνω σύνδρομο και ο οποίος κυβερνά μεγάλη χώρα. Επιτρέψτε μου να μην αναφέρω το όνομά του και τη χώρα που κυβερνά (για νομικούς, κυρίως, λόγους), θα αναφέρω όμως ότι από το πιο πάνω σύνδρομο έπασχε ο αείμνηστος πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Ουάσινγκτον. Ακόμα έπασχαν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο Ισαάκ Νεύτων, ο μαθηματικός και «πατέρας»[2] του ίντερνετ Άλαν Τούρινγκ, ο εφευρέτης του τηλεφώνου Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, η Αμερικανίδα ποιήτρια Έμιλι Ντίκινσον, ο Γερμανός φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε, ο Άντι Γουόρχολ, αλλά και ο επιστήμονας, μηχανικός και εφευρέτης Νίκολα Τέσλα κ.α.!…
Βέβαια αναγράφομε τους πάσχοντες χωρίς να έχομε έως τώρα αναφερθεί στα βασικά συμπτώματα. Τα βασικά συμπτώματα του συνδρόμου περιλαμβάνουν: στερεότυπα ενδιαφέροντα, εμμονική ενασχόληση, δυσκολία στην κοινωνική αλληλεπίδραση, και προβλήματα στην επικοινωνία. Αντίθετα όμως από ότι θα φανταζόμεθα, η νοημοσύνη των ατόμων με Άσπεργκερ είναι κανονική ή ανώτερη, τα άτομα δε αυτά έχουν πολύ καλή μνήμη και ιδιαίτερες ικανότητες ή ταλέντα, όπως μια ιδιαίτερη ικανότητα να αφοσιώνονται στη λεπτομέρεια. Εκεί, όμως, που πραγματικά δυσκολεύονται είναι στη διαπροσωπική επικοινωνία!…
Τελειώνοντας με την αντιγραφή έχω να αναφέρω από προσωπική εμπειρία ότι μεταξύ των νοσηλευθέντων (και νοσηλευομένων) στο «Δρομοκαΐτειο» υπήρξαν πάρα πολλά άτομα του πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου της Ελλάδας. Πολλά από αυτά κατέληξαν στο Ψυχιατρείο λόγω καταχρήσεων (ουσίες, αλκοόλ) και των επακολούθων τους, και πολλά άτομα είχαν γονιδιακά αίτια, δηλαδή κληρονομικότητα. Συνήθως η επίδραση του περιβάλλοντος κάνει κάποιο αίτιο να εμφανιστεί και να προκαλέσει τη νόσο (την ψυχασθένεια εν προκειμένω), ενώ μπορούσε ο ασθενής να τελείωνε τη ζωή του «υγιής».
Τώρα, επανερχόμενος στο σύνδρομο Άσπεργκερ, δεν θυμάμαι στο «Δρομοκαΐτειο» τέτοια διάγνωση, όμως επειδή το πιο πάνω σύνδρομο εμπίπτει στο φάσμα του αυτισμού, είναι δυνατόν η τιθέμενη διάγνωση υπό των ψυχιάτρων μας, να ανεφέρετο με άλλες ελληνικές λέξεις. Επειδή οι προβληματισμοί σας είναι και δικοί μου προβληματισμοί, σας υπόσχομαι ότι, για να μορφωθώ κι εγώ, θα κάνω τη σχετική έρευνα στο αρχείο του «Δρομοκαϊτείου» και θα ερωτήσω και τους συναδέλφους ψυχιάτρους για το θέμα.
Ελπίζω να μη σας έχω σε αγωνία, αρκετά άλλωστε προβλήματα έχομε, ας μη φορτωθούμε κι άλλα.
Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενό μου και αν έχετε ερωτήσεις, που σίγουρα έχετε, ξέρετε πώς και πού να με βρείτε!…
Πάντα με ΑΓΑΠΗ,
Αναστ. Ι. Τριπολίτης
Ιατρός (Ψυχών; και Σωμάτων)
[1] Σύνδρομο: σύνολο συμπτωμάτων που σχετίζονται με την ίδια κλινική εικόνα (Λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη, σελ. 990).
[2] Αντιγράφω πάντα από το εν λόγω περιοδικό!
